Τι κανουμε αν τσιμπιθει το σκυλακι μας απο εντομο?

Στους ανθρώπους το τσίμπημα μιας μέλισσας ή μια σφήκας (εκτός και αν ο άνθρωπος είναι αλλεργικός), είναι απλά κάτι ενοχλητικό, που πονάει για λίγο και μετά περνάει. Οι σκύλοι είναι φτιαγμένοι λίγο διαφορετικά από τους ανθρώπους, και αν τσιμπηθούν πολλές φορές ταυτόχρονα μπορούν να πάθουν σοβαρές βλάβες στα νεφρά τους.
Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουμε τέτοιες επιπλοκές, είναι η πρόληψη και η προσπάθεια αποφυγής των εντόμων. 

Παραμένουμε ψύχραιμοι. Όσο σοβαρό και να είναι το τσίμπημα για τον σκύλο μας, δεν θα τον βοηθήσουμε καθόλου αν πανικοβληθούμε. Καταρχάς απομακρύνουμε τον σκύλο μας από το σημείο που τσιμπήθηκε, γιατί πολύ πιθανά να βρίσκονται εκεί και άλλα έντομα

Ελέγχουμε το τσίμπημα. Βλέπουμε την περιοχή προσεκτικά και προσπαθούμε να εντοπίσουμε το τσίμπημα και ίσως να βρούμε και το ίδιο το κεντρί. Αν είναι σε εμφανές και εύκολα προσβάσιμο σημείο, καλό είναι να προσπαθήσουμε να το βγάλουμε, γιατί έτσι θα ελαχιστοποιήσουμε το δηλητήριο που θα εισχωρήσει στον οργανισμό του σκύλου. Δεν θα πρέπει να το ζουλήξουμε και να προσπαθήσουμε να το βγάλουμε όπως θα κάναμε με μια ακίδα, γιατί έτσι μπορεί να προκαλέσουμε το ενεργό ακόμα κεντρί να βγάλει ακόμα περισσότερο δηλητήριο. Μπορούμε όμως να το πιάσουμε απαλά από την άκρη με ένα τσιμπιδάκι ή με τα νύχια μας και να το τραβήξουμε προς τα έξω.
Εφαρμόζουμε τις πρώτες βοήθειες. Αρχικά μπορούμε να βάλουμε λίγη σόδα και νερό πάνω στο τσίμπημα, και να περιμένουμε να δούμε αν θα αρχίσει να πρήζεται η περιοχή, ειδικά αν το τσίμπημα έχει γίνει κάπου στο κεφάλι ή το στόμα. Μπορούμε επίσης να βάλουμε πάνω στο σημείο και λίγο πάγο έτσι ώστε να μειώσουμε το πρήξιμο.

Πάμε άμεσα στον κτηνίατρο. Αν δούμε πως το τσίμπημα αρχίζει να πρήζεται μέσα σε λίγα λεπτά, τότε πάμε άμεσα τον σκύλο μας στον γιατρό. Επίσης αν ο σκύλος δεν έχει δεχτεί μόνο ένα τσίμπημα αλλά πολλαπλά, τότε δεν περιμένουμε ούτε λεπτό για πρώτες βοήθειες, αλλά τρέχουμε κατευθείαν στον κτηνίατρο.
Η αγωγή που θα παρέχει ο κτηνίατρος διαφέρει ανάλογα με την περίπτωση και την σοβαρότητα του τσιμπήματος. Συνήθως χορηγούνται αντισταμινικά και κορτιζόνη. Αν όμως υπάρχουν πολλαπλά τσιμπήματα και η κατάσταση είναι πιο σοβαρή, είναι πιθανό να γίνει ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και αντιβίωσης.